تعريف مركز كنترل و پيشگيري بيماري از ايدز
وجود كمتر از ۲۰۰ سلول سي‌دي-۴ (CD4+) در هر ميلي‌متر مكعب خون. اين ميزان در افراد سالم حدود ۱۰۰۰ سلول سي‌دي-۴ در هر ميلي‌متر مكعب خون است. سلول‌هاي سي‌دي-۴، گلبول‌هاي سفيد خون هستند كه نقش مهمي در دستگاه ايمني بدن برعهده دارند. اين سلول‌ها توسط «ويروس اچ‌آي‌وي (HIV)» ضعيف و كُشته مي‌شوند. حتي اگر فرد مبتلا به ايدز وضعيت سلامتي خوبي داشته باشد و هيچ علامت ديگري در او مشخص نباشد، بازهم امكان آلوده شدن سلول‌هاي سي‌دي-۴ توسط ويروس اچ‌آي‌وي وجود دارد.
سلول‌هاي سي‌دي، ۱۴ درصد از كل لنفوسيت‌ها را تشكيل مي‌دهند. لنفوسيت‌ها نوعي از گلبول‌هاي سفيد خون هستند كه نقش مهمي در مقابله با عوامل بيماري‌زا در دستگاه ايمني بدن ايفا مي‌كنند.
هنگامي كه فرد با ويروس اچ‌آي‌وي آلوده شد، سلول‌هاي دفاعي بدن نابود مي‌شود و دستگاه ايمني بدن رو به تحليل مي‌رود.

افراد مبتلا به HIV مستعد برخي از بيماري‌ها هستند. از جمله:

كانديديازيس (Candidiasis) يا برفك در ناحيه‌ نايچه، مري، ناي يا ريه‌ها
سرطان دهانه رحم (Cervical Cancer)
كوكسيديومايكوزيس (Coccidioidomyغير مجاز مي باشدis) يا تب دره كه به سرعت در بدن گسترش پيدا مي‌كند
كريپتوكوكوز (Cryptococغير مجاز مي باشدis) كه نوعي عفونت قارچي است كه از ريه‌ها شروع مي‌شود و به نواحي ديگر بدن نيز سرايت مي‌كند
كريپتوكوكوزيس (Cryptosporidiosis) كه روده‌هاي فرد را درگير مي‌كند و معمولا مدت دوره‌ ابتلا به آن بيش از ۱ ماه است
بيماري سيتومگالوويروس (Cytomegalovirus) كه كبد، طحال يا غدد لنفاوي را درگير مي‌كند
سيتومگالوويروس (Cytomegalovirus) كه موجب كاهش شنوايي، مشكلات بينايي و ذهني مي‌شود
انسفالوپاتي (Encephalopathy) يا اختلالات عصبي شناختي خفيف مرتبط به ايدز
هرپس سيمپلكس (Herpes Simplex) يا تبخال كه زخم‌هايي با ماندگاري بيش از يك ماه را در بدن ايجاد مي‌كند. و همين‌طور برونشيت، پنومونيت يا التهاب بافت ريه
هيستوپلاسموزيس (Histoplasmosis) كه فرد در آن گاهي علائمي شبيه به آنفلوآنزاي خفيف را تجربه مي‌كند.
ايزوسپوريازيس (Isosporiasis) كه روده‌هاي فرد را درگير مي‌كند و دوره‌ آن نيز بيش از ۱ ماه طول مي‌كشد.
ساركوم كاپوسي (Kaposi’s Sarcoma) سرطاني كه در عروق خوني و لنفاوي فرد شكل مي‌گيرد.
لنفوم بوركيت (Burkitt Lymphoma)، ايمونوبلاستيك (lmmunoblastic) كه روي مغز يا سيستم عصبي مركزي فرد تاثير مي‌گذارد.
مايكوباكتريوم آويوم پيچيده (Mycobacterium Avium Complex) يا بيماري ناشي از مايكوباكتريوم كانساسي.
مايكوباكتريوم توبركلوزيس (Mycobacterium Tuberculosis) در داخل يا خارج ريه‌ها.
ابتلا به سويه‌هاي ديگر مايكوباكتريوم
پنوموسيستيس جيرووسي (Pneumocystis Jiroveci) يا سينه‌پهلو پنوموسيستيس
عود مجدد پنومونيت (Pneumonia)
لكوانسفالوپاتي چندكانوني پيش‌رونده (Progressive Multifocal Leukoencephalopathy)
عود سالمونلا سپتيسمي (Salmonella Septicemia)
توكسوپلاسموز (Toxoplasmosis) كه مي‌تواند مغز و اعصاب فرد را درگير كند.
سندرم اتلاف (Wasting Syndrome) اچ‌آي‌وي
ساير علائم ابتلا به ايدز همچنين ممكن است شامل اضطراب، زوال عقل، افسردگي و بي‌خوابي باشد.

بيشتر بخوانيد: علل، علائم و نشانه‌هاي بيماري ايدز

چه آزمايش‌­هايي براي شناسايي HIV انجام مي­‌شود؟
آشنايي با آزمايش‌هاي مختلفي كه براي تشخيص ويروس HIV نياز است، كمك مي‌كند تا شما براي روند تشخيص بيماري سريع‌تر اقدام كنيد.

تست‌هاي آنتي‌ژن
اين تست‌ها طي 18 تا 45 روز بعد از اينكه شخص به ويروس HIV مبتلا شد، جواب مثبت را بيان مي‌­كند. اين تست، خون را از طريق پادتن و آنتي‌ژن بررسي مي­‌كند. پادتن پروتئيني است كه بدن براي مقابله با عفونت توليد مي­‌كند و آنتي‌ژن بخشي از ويروس است كه سيستم ايمني بدن را فعال مي­‌كند.‌

تست‌هاي پادتن
اين تست‌ها خون را براي پادتن به تنهايي بررسي مي­‌كند و بين ۲۳ تا ۹۰ روز بعد از انتقال ويروس از طريق خون يا بزاق دهان قابل شناسايي است. اين تست‌ها از طريق آزمايش خون يا آزمايش آب دهان صورت مي­‌گيرد و نتيجه كمتر از نيم­ ساعت حاضر است.

دوره‌­ شناسايي HIV چيست؟
از زماني كه فرد به ويروس مبتلا مي­‌شود و ويروس در بدن منتشر مي­‌شود، سيستم ايمني شخص با آنتي‌­ژن (كه قسمتي از ويروس است)، از طريق توليد پادتن (سلولي كه با ويروس مي­‌جنگد) مقابله مي‌كند.

مدت زماني كه شخص به ويروس HIV آلوده مي­‌شود تا زماني كه ويروس در بدن قابل مشاهده است را دوره­ شناسايي مي­‌گويند كه معمولا بين 23 تا 90 روز است.

اگر شخصي در اين دوره آزمايش انجام دهد به احتمال زياد جواب منفي است ولي امكان انتقال ويروس به شخص ديگري در اين دوران وجود دارد. بايد آزمايش را در چند ماه ديگر نيز تكرار كرد تا نتيجه درست مشخص شود.

اگر شخص در دوران شناسايي آزمايش دهد، نتيجه منفي بگيرد، مي‌تواند از روش‌هاي پيشگيري بعد از ابتلا (Post Exposure Prophylaxis = PEP) استفاده كند. يعني از داروهايي براي پيشگيري از مبتلا شدن به HIV استفاده مي‌­كند.

اين روش نبايد بيشتر از 72 ساعت بعد از مبتلا شدن صورت گيرد. از روش پيشگيري قبل از مبتلا شدن ( Pre Exposure Prophylaxis = PREP ) نيز مي­‌توان استفاده كرد. مهم‌ترين نكته براي عدم ابتلا به ايدز، توجه به تشخيص سريع HIV است.

انواع آزمايش‌ها براي تشخيص بيماري ايدز
آزمايش خون از رايج‌ترين آزمايش‌ها براي تشخيص ويروس نقص ايمني انساني يا همان اچ‌آي‌وي (HIV) است. در آزمايش‌هاي خون، آنتي‌بادي‌هاي خون بررسي مي‌شود تا حضور ويروس اچ‌آي‌وي در خون تشخيص داده شود.

افرادي كه در مواجهه با بيماران مبتلا به ايدز قرار دارند، بايد خيلي زود آزمايش شوند. آزمايش به‌ موقع مي‌تواند براي فرد حياتي باشد. چنانچه بيماري ايدز به موقع تشخيص داده شود، پزشكان مي‌توانند برنامه درماني بهتري را براي مقابله با ويروس تهيه كنند.

علاوه بر اين، آزمايش‌هاي به ‌موقع حتي در صورتي كه جواب آن منفي باشد، حكم زنگ خطر را دارد و باعث مي‌شود فرد از رفتارهاي پرخطر كه موجب انتقال ويروس مي‌شود، خودداري كند.

از آنجا كه توليد آنتي‌بادي‌هاي بدن براي مقابله با ويروس بين ۶ هفته تا ۶ ماه طول مي‌كشد، نياز به تكرار آزمايش است. پزشك در زمان معاينه از علائم بيماري، سوابق پزشكي و همين‌طور عوامل پرخطر از بيمار سوال مي‌كند.

آزمايش‌هاي اصلي براي تشخيص اچ‌آي‌وي و بيماري ايدز
آزمايش‌هاي اصلي براي تشخيص اچ‌آي‌وي و ايدز عبارتند از:

آزمايش اِلايزا
آزمايش اِلايزا (ELISA Test) از نوع آزمايش‌هاي آنتي‌بادي براي تشخيص عفونت ويروس اچ‌آي‌وي در بدن است. اگر جواب آزمايش الايزا مثبت باشد، به آزمايش تأييدي ديگري به نام وسترن بلات (Western Blot) نياز است.

در صورتي هم كه جواب آزمايش الايزا منفي باشد، اما فرد بازهم نسبت به ابتلا به اچ‌آي‌وي شك دارد، اين آزمايش بايد براي دوره‌اي بين ۱ تا ۳ ماه پس از آن دوباره تكرار شود.

آزمايش الايزا از حساسيت بالايي برخوردار است، اما از آنجايي كه آنتي‌بادي‌هاي بدن بلافاصله پس از عفونت ويروس اچ‌آي‌وي توليد نمي‌شود، ممكن است جواب آزمايش فرد براي چند هفته يا حتي چند ماه منفي باشد. به اين جهت، حتي اگر جواب آزمايش فرد در اين دوره‌ زماني منفي باشد، بازهم ممكن است سطح بالايي از ويروس در بدن حضور داشته باشد و امكان انتقال عفونت به سايرين وجود داشته باشد.

آزمايش خانگي براي تشخيص بيماري ايدز
يكي ديگر از آزمايش‌ها براي تشخيص بيماري ايدز استفاده از كيت خانگي است. سازمان غذا و داروي آمريكا (FDA)، به عنوان يكي از مهمترين سازمان‌هاي بهداشتي دارويي دنيا، تنها يك كيت خانگي موسوم به «آزمايش خانگي اكسپرس (Home Access Express Test)» را مورد تأييد قرار داده كه در برخي داروخانه‌ها مي‌توان تهيه كرد.

آزمايش بزاق
براي تشخيص بيماري ايدز روش ديگري نيز وجود دارد و آن آزمايش بزاق (Saliva Tests) است. در اين نوع آزمايش، نمونه‌اي از بزاق فرد برداشته مي‌شود و مورد آزمايش قرار مي‌گيرد. نتيجه آزمايش بزاق معمولا تا ۳ روز به طول مي‌انجامد و در صورتي كه نتيجه آزمايش مثبت باشد؛ به يك آزمايش خون تأييدي نياز است.

تست ميزان ويروسي
در آزمايش تست ميزان ويروسي (Viral Load Test) ميزان ويروس اچ‌آي‌وي در خون فرد اندازه‌گيري مي‌شود. آزمايش بار ويروسي به طور معمول براي نظارت بر نحوه‌ پيشرفت درمان يا تشخيص زودهنگام آلودگي اچ‌آي‌وي مورد استفاده قرار مي‌گيرد.

از ۳ فناوري براي تشخيص ميزان ويروس اچ‌آي‌وي در خون فرد استفاده مي‌شود كه عبارتند از «واكنش زنجيره‌اي پليمراز (RT-PCR)»، «روش bDNA» و سنجش تكثير بر مبناي توالي اسيد نوكلئيك.

اصول كلي اين نوع آزمايش‌ها يكسان است. در هر ۳ روش از توالي‌هاي دي‌ان‌اي براي تشخيص ويروس اچ‌آي‌وي در فرد استفاده مي‌شود. موضوع ديگر اينكه، نتايج اين آزمايش‌ها ممكن است تا حدي با هم تفاوت داشته باشد.

وسترن بلات
وسترن بلات همان‌طور كه در بخش آزمايش الايزا گفتيم، آزمايشي بسيار حساس است و براي تأييد نتايج آزمايش اِلايزا به ‌كار مي‌رود.

بيستر بخوانيد: ۶ نكته‌ مهم درباره‌ مراقبت از بيمار مبتلا به ايدز كه در مراحل پيشرفته‌ بيماري است

درمان HIV
درمان ويروس HIV بايد از زماني كه شخص مبتلا شده است، شروع شود. درمان به صورت داروهاي روزانه است كه:

مانع از افزايش ويروس در بدن مي‌شود
از سلول‌هاي CD4 محافظت مي­‌كند
سيستم ايمني بدن را محكم و قوي نگه مي­‌دارد.
اگر مصرف دارو قطع شود، ويروس دوباره شروع به انتشار مي­‌كند. اگر درمان موثر باشد، ويروس ديگر در آزمايش‌ها قابل مشاهده نيست ولي همچنان در بدن فرد وجود دارد. با درمان دارويي احتمال انتقال ويروس به ديگران نيز كاهش مي­‌يابد.

سعي كنيد درمان دارويي و هر نوع درمان ديگر HIV و ايدز را جدي بگيريد. عدم توجه به روش‌هاي درماني مي‌تواند مشكلات شما را بيشتر كند.

براي مطالعه ادامه مطلب كليك كنيد....

تشخيص چاقي كودك (BMI)
براي تشخيص چاقي كودكان، مي‌توان BMI كودك را اندازه گرفت. سرعت رشد كودكان در زمان مختلف تغيير مي‌كند و يكسان نيست و به همين دليل است كه تشخيص اضافه وزن كودك مشكل است. حتما شنيده‌ايد كه شاخصي به نام توده بدني (BMI) براي اندازه‌گيري ميزان اضافه وزن برحسب نسبت قد به وزن وجود دارد، اما بايد بدانيد كه اين شاخص درباره كودكان با سن كم زياد دقيق نبوده چرا كه آن‌ها دوره‌هاي رشد سريعي را تجربه مي‌كنند. اگر سن كودك شما براي اندازه گيري توسط شاخص BMI مناسب نباشد بايد حتما توسط پزشك معاينه شده و غربالگري بر روي او انجام پذيرد.

مورد ديگري كه بايد به آن توجه كنيد است كه نبايد از روي ظاهر قضاوت كنيد. درشت و عضلاني بودن برخي از نقاط بدن لزوما اضافه وزن نيست و بايد با معاينه و انجام تست‌هاي تشخيصي برحسب سن و فرم بدن اضافه وزن كودك تشخيص داده شود. در دادمه درباره علل چاقي كودك بيشتر خواهيم نوشت.

علل چاق شدن كودكان
در قدم اول درك چگونگي چاقي كودكان مي‌تواند به شما در شكستن چرخه اضافه وزن كمك كننده باشد. بيشترين علت چاقي كودكان زياد خوردن و كم تحرك بودن است. درست است كه داشتن رژيم غذايي سالم كودكان، براي رشد آنها ضروري است، اما زماني كه كالري دريافتي از ميزان كه سوزانده مي‌شود بيشتر باشد، خطر آفرين خواهد بود و موجب اضافه وزن مي‌شود. به همين دليل ورزش براي كودك اهميت فراواني دارد كه در اين مطلب از وبسيات سبك زندگي‌ مي‌توانيد درباره اهميت ورزش كودكان بيشتر بخوانيد.

علل چاق شدن كودكان

علل ديگر اضافه وزن در كودكان عبارتنداز:

خانواده‌هايي كه در آن‌ها والدين شاغل هستند و يا مشغله فراواني دارند، اغلب نيازهاي غذايي خود را از طريق تهيه غذاهاي آماده و يا نيمه آماده رفع مي‌كنند و همين امر، درصد چاقي كودكان را افزايش مي‌دهد. همانطور كه مي‌دانيد اغلب اين نوع غذاها مضر و پركالري بوده و در تضاد كامل با رژيم غذايي سالم در كودكان است.
دركي كه بزرگسالان از سلامتي دارند باعث مي‌شود در مقابل غذاهاي ناسالم مقاومت كرده و استفاده از آن‌ها را محدود كنند. اما در مورد كودكان موضوع به شكل ديگري است. كودكان به هر چيزي كه خوشمزه باشد علاقه دارند و معمولا تصوير درستي از تغذيه سالم ندارند. در دسترس بودن دائم غذاهاي آماده و مضر مثل سوسيس و كالباس، چيپس و پفك، آبميوه‌هاي مصنوعي، كيك و شيريني باعث چاقي كودكان مي‌شود.
حجم زياد وعده غذايي و سر سفره بودن آن باعث مي‌شود انسان به مصرف بيش از نياز خود ترغيب شود. اين موضوع در كودكان كه به غذاهاي خوشمزه علاقه دارند بسيار بيشتر ديده مي‌شود.
تحرك كم، امروزه يكي از عوامل اصلي چاقي كودكان است. در حال حاضر كودكان كمتر به بيرون از خانه رفته و بازي‌هاي ورزشي انجام مي‌دهند. تلويزيون، بازي‌هاي كامپيوتري و موبايل از عوامل كم تحركي كودكان هستند كه به طور مستقيم با چاقي آن‌ها در ارتباط‌ خواهند بود.
نيمي از ساعات روز كودكان در مدرسه سپري مي‌شود و جدي گرفته نشدن فعاليت‎هاي بدني و ورزشي در مدارس باعث كم تحركي دانش آموزان شده است.
علل اضافه وزن در كودكان

علت چاقي شكم در كودكان
علل چاقي شكم در كودكان تا حد زيادي با بزرگسالان مشترك است. سبك زندگي، فعاليت كم، مصرف كالري زياد از طريق غذا از جمله اصلي‌ترين علل چاقي كودك است. برخي از اين عوامل نيز به صورت تركيبي باعث چاقي او مي‌شوند.

رژيم غذايي: خوردن منظم غذاهاي پركالري مانند فست فودها و غذاهاي آماده مي‌تواند موجب چاقي كودك شود. دومين عامل در رژيم غذايي كه موجب چاقي كودك مي‌شود غذاهاي شيرين مانند آبميوه‌ها، شيريني و دسر، آبنبات و شكلات است.
كم تحركي: كودكاني كه سطح فعاليت پاييني دارند به ميزان كمتري كالري مي‌سوزانند و طبيعتا نسبت به هم سن و سالان خود اضافه وزن بيشتري خواهند داشت.
عوامل خانوادگي: اگر در خانواده خود سابقه اضافه وزن داريد احتمال اينكه كودك شما به اين عارضه مبتلا شود زياد است. اين مورد در خانواده‌هاي كه به صورت ذاتي تحرك كمي دارند و غذاهاي فست فودي بيشتري مصرف مي‌كنند بيشتر خواهد بود.
عوامل رواني: اضطراب و استرس، مشكلات خانوادگي، بي خوابي و ديگر مسائلي كه بر روان كودك تاثير مي‌گذارند ممكن است سبب پرخوري و چاقي كودك شوند. بسياري از كودكان براي فرار از بي حوصلگي به پرخوري روي مي‌آورند.
رفتار غذايي والدين: تهيه و در اختيار قرار دادن غذا براي كودكان از وظايف والدين است. اگر رفتار تغذيه‌اي والدين سالم نبوده و برمبناي غذاهاي آماده و فست فود باشد مي‌تواند در چاقي كودك موثر باشد.
علت چاقي شكم در كودكان

عوارض چاقي كودك
چاقي كودك علاوه بر تاثيرات اجتماعي و رواني موجب ايجاد بيماري‌هاي جسمي نيز مي‌شود.

ديابت نوع ۲: اين بيماري بر نحوه استفاده بدن كودك از قند تاثير مي‌گذارد. چاقي و سبك زندگي كم تحرك خطر ابتلا به ديابت نوع ۲ را افزايش مي‌دهد.
سندرم متابوليك: اين سندرم مجموعه شرايطي را ايجاد مي‌كند كه در نهايت منجر به بيماري‌هاي قلبي، ديابت، فشارخون بالا، قند خون بالا، كلسترول HDL و چربي اضافي شكم مي‌شود.
كلسترول بالا و فشار خون: رژيم غذايي نامناسب مي‌تواند باعث شود كودك شما به يكي از اين دو بيماري مبتلا شود. اين عوامل موجب تجمع پلاك‌ها در رگ شده، گردش خون در بدن را مختل نموده و در سنين بالا موجب سكته خواهد شد.
آسم: كودكاني كه اضافه وزن و چاقي دارند بيشتر به اين بيماري مبتلا مي‌شوند.
چگونه به فرزندم بگويم كه چاق شده است
وزن و تناسب اندام از عوامل مهم اعتماد به نفس به خصوص در سنين پايين محسوب مي‌شود. صحبت با كودكان در اين مورد از مسائل دشوار است و اگر نتوانيد به خوبي با وي صحبت كنيد ممكن است دچار سردرگمي و ناراحتي شوند. در اينجا چند راهكار براي داشتن مكالمه‌اي مناسب‌تر ارائه خواهيم كرد.

با كودكان خود گفتگو آزاد داشته باشيد. اجازه دهيد تصوير آزادانه‌اي از موضوع تناسب اندام و چاقي را با شما به اشتراك بگذارند. به صحبت‌هاي آن‌ها به خوبي گوش فرا دهيد. به كودكان خود گوشزد كنيد كه انسان‌ها در اندام‌هاي مختلفي وجود دارند و قرار نيست كه همه يكسان باشند.

سعي كنيد از دادن نظرات منفي خودداري كنيد. قضاوت شما از چاقي كودك و حرف‌هايي با بار منفي بر تصوير فرزندانتان از بدنشان تاثير مخرب خواهد گذاشت. سرزنش كردن چاقي كودك نه تنها چيزي را درست نمي‌كند، بلكه اعتماد به نفس او را نيز نابود خواهد كرد. درباره عادات غذايي و رژيم سالم با آن‌ها صحبت كنيد و شرح دهيد كه با داشتن اين عادات هم به تناسب اندام مي‌رسند و هم در آينده به بيماري مبتلا نخواهند شد.

در صحبت‌ها تمركز خود را بر روي اعداد و ارقام نگذاريد، بلكه شرح دهيد كه داشتن رژيم غذايي سالم و تناسب اندام چه مزيت‌هايي هم از بعد اجتماعي و هم از بعد شخصي خواهد داشت.

چگونه به فرزندم بگويم كه چاق شده است

از مقايسه فرزند خود با سايرين بپرهيزيد. هر كودكي با توجه به عواملي همچون ژنتيك و محيط داراي شرايط بدني متفاوتي است. وقتي شما به كودك خود مي‌گوييد كه برادرت يا خواهرت را ببين كه چه بدن زيبايي دارد، ناخودآگاه از خود متنفر شده و به اطرافيان خود حس حسادت پيدا خواهد كرد.

فراموش نكنيد كه علاوه بر جسمي سالم، توجه به روان كودك نيذ تضمين كننده سلامت كودك خواهد بود. به خصوص آنكه گفتگو با كودك و آگاهي از عواطف و احساسات آنها مي‌تواند به شما كمك كند تا علاوه بر ارتباط سالم با كودك، از سلامت روان او مراقبت كرده‌ايد. در اين مطلب مي‌توانيد درباره روش گفتگو با كودكان و آگاهي از احساسات آنها بيشتر بخوانيد.

افسانه‌ها و حقايقي درباره مشكلات وزن و چاقي كودك
متاسفانه اين روزها در جامعه صحبت‌هايي را مي‌شنويم كه هيچگونه پايه و اساس علمي ندارند. در زمينه رژيم غذايي سالم و چاقي كودكان از شبكه‌هاي اجتماعي گرفته تا مكالمات معمول در مهماني‌ها سرشار از اظهار نظرهايي است كه نه تنها از نظر علم تغذيه و پزشكي درست نيست، بلكه توجه و عمل كردن به آن‌ها موجب آسيب رسيدن به كودك شما خواهد شد. در اينجا ۳ مورد از مرسوم‌ترين آن‌ها را با هم بررسي خواهيم كرد.

چاقي در دوران كودكي ژنتيكي است و نمي‌توان در اين زمينه كاري انجام داد.
واقعيت: درست است كه ژن‌ها بر وزن تاثير گذارند، اما آن‌ها فقط قسمتي از اين ماجرا هستند. اگر چه برخي از كودكان بيشتر از ساير هم سن و سالان خود مستعد افزايش وزن هستند اما اين بدين نيست كه نمي‌شود كاري كرد. اگر فرزندان شما تغذيه سالم و ورزش و فعاليت بدني داشته باشند، مي‌توانند از سلامت جسماني برخوردار بوده و به وزن مناسب برسند.

كودكاني كه چاق هستند و يا اضافه وزن دارند بايد رژيم غذايي بگيرند.
واقعيت: اين موضوع كه نوع چاقي كودكان چيست و چگونه بايد مورد درمان قرار بگيرد بايد به طور مستقيم توسط پزشك و متخصص تغذيه تشخيص داده شود. درمان چاقي در كودكان كاهش وزن نيست، بلكه در قدم اول بايد جلوي افزايش وزن آن‌ها گرفته شده و با افزايش فعاليت بدني به كودكان كمك كنيد تا به وزن ايده‌آل خود برسند.

اين چربي فقط مربوط به دوران كودكي است و با افزايش سن فرزند شما لاغر مي‌شود.
واقعيت: چاقي كودكي هميشه منجر به اين نمي‌شود كه در بزرگسالي نيز به اين عارضه مبتلا شوند، اما خطرات و بيماري‌ها را به طرز چشمگيري افزايش مي‌دهد. اغلب كودكاني كه در دوره دبستان داراي اضافه وزن هستند با ورود به دوران نوجواني نيز همچنان اضافه وزن خواهند داشت. واقعيت اين است كه اكثر كودكان اين عارضه را پشت سر نگذاشته و اگر خانواده فكري اساسي براي آن نكند ممكن است اين اضافه وزن تا بزرگسالي همراه كودك باقي بماند.

خواص سركه سيب براي سلامتي
دل‌درد
يكي از فوايد سركه سيب براي سلامتي،خاصيت ضد درد آن در مواقع دل‌درد است. وقتي دچار دل‌درد مي‌شويد (به علت يبوست، غذاي مسموم يا نفخ)، نوشيدن مخلوط سركه‌ سيب و آب به درمان آن كمك مي‌كند، چرا كه اين ماده داراي خواص ضدباكتري و ضد ويروسي است.

دردهاي عضلاني
هر ورزشكاري نياز به يك تسكين‌دهنده‌ي قوي براي دردهاي عضلاني دارد. برخي بر اين باورند كه به خاطر وجود استيك‌ اسيد در سركه‌ سيب، استفاده‌ي موضعي از آن مي‌تواند دردهاي عضلاني را آرام كند. اگرچه هنوز از نظر علمي ثابت نشده اما استفاده‌ از آن در هنگام وجود دردهاي عضلاني خالي از فايده نيست.

خارش پوست
چه خارش پوست شما به علت نيش پشه يا پيچك سمي باشد چه حساسيت به برگ يك گياه خاص، سركه‌ سيب مي‌تواند اين آثار دردناك و ناراحت‌كننده را از بين ببرد. مقداري از اين سركه را روي محل خارش بماليد و منتظر بمانيد كه سركه‌ سيب كارش را انجام بدهد.

ديابت
آمارها نشان مي‌دهد كه تعداد مبتلايان به ديابت در جهان حدود ۳۴۶ ميليون و در ايران حدود ۴ ميليون نفر است. با توجه به اين عدد بزرگ، هر اقدام پيشگيرانه‌ي كوچك مي‌تواند مفيد باشد. يكي از فوايد سركه‌ سيب پيشگيري از ديابت است. تحقيقات نشان مي‌دهند كه خوردن سركه‌ سيب به بهبود حساسيت انسولين (به خصوص در افرادي كه در برابر انسولين مقاوم هستند) كمك مي‌كند و مي‌تواند از ديابت نوع ۲ پيشگيري كند يا حداقل آن را به تأخير بيندازد.

گلودرد
خواص سركه سيب در درمان گلودرد

آيا از گلودرد رنج مي‌بريد يا هيچ نشانه‌اي از بهبود آن نمي‌بينيد؟ نگران نباشيد، سركه‌ سيب يك ماده‌ي كاملا طبيعي براي درمان گلودرد است. يك‌چهارم فنجان سركه‌ سيب را با همين مقدار آب گرم تركيب كنيد و آن را قرقره كنيد. اين كار يك فضاي اسيدي به وجود مي‌آورد كه ميكروب‌هاي عامل سرماخوردگي را از گلوي شما مي‌زُدايد. يكي ديگر از اين تركيب‌ها، آب‌گرم، سركه‌ سيب، فلفل قرمز و عسل است. اين تركيب را بنوشيد.

حتما بخوانيد: بهترين روش‌هاي درمان سرفه؛ ۱۰ روش موثر خانگي
سينوزيت
هيچ‌چيزي خسته‌كننده‌تر و ناراحت‌كننده‌تر از گرفتگي بيني نيست. با سركشيدن مخلوط آب و سركه‌ سيب، سينوس‌هاي خود را پاك كنيد و نفس راحت بكشيد. همان‌طور كه سركه‌ سيب از فعاليت باكتري‌هاي رشددهنده‌ي ميكروب‌هاي عامل گلودرد جلوگيري مي‌كند، مي‌توانيد از رشد باكتري‌هاي سينوس‌هاي‌ خود جلوگيري نماييد. علاوه بر اين، پتاسيم موجود در سركه‌ سيب مي‌تواند بلغم‌هايي كه در بيني شما خانه كرده‌اند را كوچك كند و در نهايت سينوزيت شما را درمان كند.

سم‌زُدايي
از آنجا كه همه‌ي ما از رژيم‌هاي غذايي سم‌زُدا آگاهي داريم، اما افزودن يك يا دو قاشق سركه‌ سيب به رژيم غذايي مي‌تواند گردش خون غدد لنفاوي را بهبود ببخشد كه همين به بالا رفتن ايمني بدن كمك مي‌كند.

انرژي‌زايي
نوشابه‌هاي انرژي‌زا را كنار بگذاريد. اگر احساس خستگي مي‌كنيد، از يك تركيب انرژي‌زاي طبيعي استفاده كنيد، تركيبي شامل سركه‌ سيب به علت وجود پتاسيم و آنزيم در آن. اين مواد انرژي‌زا به شما نيروي وصف‌ناپذيري مي‌بخشد. يكي از اين تركيب‌ها، مخلوط ۲ قاشق‌ سركه‌ سيب به ازاي ۲ فنجان آب است كه براي شيرين كردن آن مي‌توانيد مقداري عسل به آن اضافه كنيد.

سكسكه
خوردن يك قاشق چاي‌خوري سركه‌ سيب مي‌تواند از ادامه‌ي سكسكه جلوگيري كند. سركه‌ سيب با تحريك بيش از حد عصب‌هاي گلو كه عامل اسپاسم هستند مانع از انتقال پيام سكسكه مي‌شود.

كلسترول
براي اثبات ارتباط ميان سركه‌ سيب و توانايي آن در پايين آوردن كلسترول، نياز به تحقيقات بيشتر است اما در يك تحقيق در سال ۲۰۰۶ مشخص شد كه استيك اسيد موجود در سركه‌ سيب موجب كاهش كلسترول‌هاي بد در بدن موش‌ها شد. همچنين، در يك تحقيق در ژاپن مشخص شد كه مصرف روزانه ۱۵ ميلي‌گرم سركه‌ سيب، كلسترول موجود در بدن افراد شركت‌كننده را كاهش داد.

سوء هاضمه
فوايد سركه سيب بر سو هاضمه

قبل از مصرف غذا، به خصوص زماني كه مي‌دانيد با خوردن غذا دچار اين مشكل مي‌شويد، مقداري سركه‌ سيب بخوريد. يا از اين روش سنتي نيز مي‌توانيد استفاده كنيد: يك قاشق عسل و يك قاشق سركه‌ سيب را با يك ليوان آب گرم تركيب كنيد و ۳۰ دقيقه پيش از غذا بنوشيد.

كاهش وزن
آيا با خواص سركه سيب براي لاغري آشنا هستيد؟ سركه‌ سيب مي‌تواند به كاهش وزن كمك كند. استيك اسيد موجود در سركه‌ سيب، اشتهاي شما را پايين مي‌آورد، متابوليسم (سوخت‌وساز) بدن را بالا مي‌برد و ميزان حفظ آب بدن را كاهش مي‌دهد. دانشمندان نيز عقيده دارند كه سركه‌ سيب از هضم نشاسته در بدن جلوگيري مي‌كند و همين باعث مي‌شود كه كالري بسيار كمتري وارد جريان خون شود.

حتما بخوانيد: كاهش وزن با ۳ گام ساده اما معجزه‌آسا
قند خون
چند قاشق سركه‌ سيب مي‌تواند به متعادل‌سازي ميزان قند خون كمك كند و تحقيقات زيادي ارتباط اين دو را اثبات كرده است. در تحقيقي بر روي افراد مبتلا به ديابت نوع ۲ كه انسولين دريافت نمي‌كردند نشان داد كه خوردن ۲ قاشق غذاخوري سركه‌ سيب پيش از خواب منجر به كاهش سطح گلوكز بدن در روز مي‌شود. در تحقيق ديگري در دانشگاه آريزونا مشخص شد در افراد مقاوم در برابر انسولين كه پيش از خوردن غذاي پُركربوهيدرات، مخلوط سركه‌ سيب و آب مصرف كرده‌اند، ميزان قند خون پايين‌تر است. دانشمندان بر اين باور هستند كه اثر ضد قند خون اسيد موجود در سركه‌‌ سيب عامل اصلي اين اتفاق است.

رگ‌هاي واريسي
سركه‌ سيب براي رگ‌هاي واريسي بسيار سودمند است زيرا ميزان گردش خون را در ديواره‌ي رگ‌ها بالا مي‌برد و به خاطر خاصيت ضدالتهابي خود، تورم رگ‌ها را كاهش مي‌دهد. سركه‌ سيب را با نارون‌كوهي تركيب كنيد و روي رگ‌هاي جريان‌دهنده‌ي خون بماليد. در عرض دو هفته شاهد آثار آن خواهيد بود.

قارچ‌هاي پوستي و پا
تركيب ضدباكتريايي و ضد قارچي سركه‌ سيب، آن را به يك ماده‌ي طبيعي فوق‌العاده براي درمان قارچ پوستي و پا تبديل كرده است. هر روز دو بار اين سركه را روي نواحي قارچي بماليد. همچنين مخلوط روغن نارگيل و روغن پونه‌ كوهي براي از بين بردن قارچ بسيار مفيد است.

آلرژي‌هاي فصلي
يكي ديگر از خواص سركه‌ سيب، درمان آلرژي فصلي است. سركه‌ سيب مخاط را از بدن خارج مي‌كند و به زهكشي لنفاوي كمك مي‌كند. سركه‌ سيب همچنين از سيستم ايمني بدن پشتيباني مي‌كند و مي‌تواند سينوس‌ها را پاك كند. براي درمان آلرژي، ۲ قاشق‌ غذاخوري را در يك ليوان آب حل كنيد و روزانه ۳ بار ميل كنيد.

تنظيم PH بدن
سركه‌ سيب سرشار از استيك اسيد است كه به خودي خود داراي خاصيت اسيدي است اما در بدن بيشتر خاصيت قليايي از خود نشان مي‌دهد. متعادل‌سازي PH بدن مي‌تواند خطر بيماري‌هاي مزمن مثل سرطان را كاهش دهد و به طور چشم‌گيري ميزان انرژي را بالا ببرد.

پوكي استخوان
فوايد سركه سيب بر پيشگيري از پوكي استخوان

از آنجا كه سركه‌ سيب به جذب كلسيم كه يك ماده‌ي معدني مهم در پيش‌گيري از پوكي استخوان است، كمك مي‌كند، اين ماده يكي از بهترين مواد غذايي براي كاهش خطر پوكي استخوان محسوب مي‌شود. با نوشيدن سركه‌ سيب در هر وعده‌ي غذايي، جذب مناسب كلسيم براي تقويت استخوان‌هاي خود را تضمين خواهيد كرد.

فرآيند پيري
با بالا رفتن سن علاوه بر بالا رفتن تجربه، علائم فيزيكي مثل چين و چروك پوست نيز نمايان مي‌شود. آنتي‌اكسيدان موجود در سركه‌ سيب مي‌تواند از پيري زودرس جلوگيري كند و حتي به كاهش سرعت پيري نيز كمك كند. توانايي سركه‌ سيب در حفظ تعادل بازي/ اسيدي در بدن نيز نقش مهمي در اين خصوص ايفا مي‌كند.

براي مطالعه ادامه مطلب كليك كنيد....

آرتريت پسورياتيك يا آرتريت پسوريازيس (Psoriatic Arthritis) نوعي روماتيسم مفصلي و التهاب مفاصل پسوريازيس، و يك بيماري خود ايمني بوده كه معمولا در همراهي با پسوريازيس پوستي ايجاد مي شود و جزو بيماري هاي روماتيسمي اسپونديلوآرتروپاتي ها است. در ادامه به بررسي علائم، تشخيص، عوارض و درمان آرتريت پسورياتيك مي پردازيم.

آرتريت پسوريازيس چيست؟
آرتريت پسوريازيس يا آرتريت پسورياتيك به يك بيماري عضلاني – استخواني التهابي اشاره دارد كه داراي ويژگي هاي خودايمن است و نوعي آرتريت التهابي مي باشد كه مشخصا در افراد مبتلا به بيماري پوستي پسوريازيس يافت مي شوند.

تاريخچه بيماري
ارتباط ميان آرتريت پسورياتيك و بيماري پوستي پسوريازيس در قرن نوزدهم مورد توجه قرار گرفت. در دهه ۶۰ ميلادي، بر اساس مطالعات اپيدميولوژيك و باليني، مشخص شد كه، آرتريت پسورياتيك برخلاف آرتريت روماتوئيد، معمولا سرونگاتيو است، اغلب مفاصل بين انگشتي انتهايي يا ديستال (DIP) انگشتان دست و مهره ها و مفاصل ساكروايلياك را مبتلا مي كند، نماهاي راديوگرافيك مشخص و متمايزي دارد، و سابقه خانوادگي و ژنتيكي قابل ملاحظه اي نشان مي دهد.

در دهه ۷۰ ميلادي، آرتريت پسوريازيس در مقوله گسترده تر اسپونديلوآرتريت ها (اسپونديلوآرتروپاتي ها) جاي داده شد.

ميزان شيوع و بروز آرتريت پسوريازيسي
ميزان شيوع آرتريت پسورياتيك در ميان افراد مبتلا به پسوريازيس از ۵ تا ۴۲ درصد متغير است. به نظر مي رسد ميزان شيوع اين آرتريت، همزمان با افزايش آگاهي نسبت به بيماري در حال افزايش است.

اطلاعات اخير با استفاده از ابزارهاي غربالگري نشان داده اند كه بيشتر از ۲۰ درصد از افراد مبتلا به پسوريازيس، آرتريت پسورياتيكي دارند كه تشخيص داده نشده است.

مدت و شدت بيماري پوستي پسوريازيس احتمال پيشرفت آرتريت را در فرد افزايش مي دهد.

ميزان شيوع پسوريازيس در افراد سفيد پوست، ۱ تا ۳ درصد برآورد مي شود. پسوريازيس و آرتريت پسورياتيك در ساير نژادها در غياب عفونت HIV، شيوع كمتري دارند.

خطر ابتلا به بيماري پوستي پسوريازيس، آرتريت پسورياتيك، و ساير اسپونديلوآرتروپاتي ها، در بستگان درجه يك بيماران مبتلا به اين آرتريت بيشتر است.

تا ۳۰ درصد از بيماران مبتلا به پسوريازيس، يك خويشاوند درجه يك مبتلا دارند. ابتلا همزمان به پسوريازيس در دوقلوهاي تك تخمي (مونوزيگوت)، بين ۳۵ تا ۷۰ درصد بوده است.

بيشتر بخوانيد : آرتريت روده اي يا آنتروپاتيك چيست؟
ابتلاي خانوادگي به پسوريازيس و آرتريت پسورياتيك
احتمال ابتلا به پسوريازيس و آرتريت پسوريازيسي در خانواده درجه يك بيمار، بيشتر است. در همين راستا ژن هايي شناخته شده اند كه در ابتلاي به اين بيماري نقش دارند. از جمله اين ژن ها مي توان به موارد زير اشاره كرد:

HLA-B27: در افراد مبتلا به اسپونديلوآرتروپاتي ها اين ژن يافت مي شود. مخصوصا در اسپونديليت آنكيلوزان.
HLA-DR7، HLA-DQ3، HLA-B57
آسيب شناسي و تفاوت آرتريت پسورياتيك با آرتريت روماتوئيد
التهاب سينوويوم مفاصل يا سينوويت در آرتريت پسورياتيك مشابه آرتريت روماتوئيد است، اگرچه ميزان هيپرپلازي و سلولاريته در آن تا حدي كمتر از آرتريت روماتوئيد است.

بيشتر بخوانيد : روماتيسم مفصلي يا آرتريت روماتوئيد چيست؟ از علائم تا تشخيص و درمان
الگوي عروقي سينوويوم در آرتريت پسوريازيس، مستقل از مدت بيماري، عموما بزرگتر و پيچ خورده تر از الگوي مربوطه در آرتريت روماتوئيد است. برخي از مطالعات دلالت بر آن دارند كه تمايل به فيبروز سينوويال در پسوريازيس بيشتر است. همچنين در اين آرتريت، آنتريت بارز (با بافتي شبيه ساير اسپونديلوآرتروپاتي) ديده مي شود.

بيماري زايي
آرتريت پسورياتيك تقريبا به طور قطعي يك بيماري خود ايمني است و احتمالا مكانيسم هاي بيماري زايي آن با بيماري پوستي پسوريازيس مشترك هستند. در سينوويوم آرتريت پسورياتيك هيپرپلازي لايه پوششي، ارتشاح منتشر با سلول هاي لنفوسيت T، سلول هاي لنفوسيت B، ماكروفاژها، و سلول هاي داراي گيرنده NK و تكثير نوتروفيل ها همراه با روند آنژيوژنز (رگ زايي) ديده مي شود.

سلول هاي لنفوسيت T كه تكثير شده اند، فراوانند و هم در پوست و هم در سينوويوم مفاصل يافت مي شوند. اعتقاد بر آن است كه سلولهاي دندريتي پلاسماسيتوئيد نقشي كليدي در پسوريازيس دارند، و شواهدي مبني بر نقش آنها در آرتريت پسوريازيسي وجود دارند.

ظهور بيش از حد سيتوكين هاي التهابي در سينوويوم و وجود IL1 بتا و TNF آلفا در آرتريت پسورياتيك اثبات شده است.

علائم آرتريت پسورياتيك
ابتلا به بيماري پسوريازيس در ۶۰ تا ۷۰ درصد از موارد، زود تر از آرتريت پسورياتيك رخ مي دهد. در ۱۵ تا ۲۰ درصد از موارد، آرتريت با فاصله ي ۱ سال از بيماري پوستي ايجاد مي شود. در تقريبا ۱۵ تا ۲۰ درصد از موارد، آرتريت مقدم بر شروع پسوريازيس است و تشخيص بيماري را مشكل مي كند.

شيوع بيماري در مردان و زنان تقريبا يكسان است. بيماري مي تواند در دوران كودكي يا در دوران سالمندي روي دهد، اما معمولا در دهه چهارم يا پنجم زندگي، با ميانگين سني ۳۷ سال، آغاز مي شود.

طيف آرتريت همراه با پسوريازيس بسيار گسترده است.

انواع آرتريت پسورياتيك بر اساس الگوهاي متداول
آرتريت مفاصل بين انگشتي انتهايي يا ديستال (DIP).
اوليگوآرتريت نامتقارن (اليگوآرتريت).
پلي آرتريت متقارن شبيه به آرتريت روماتوئيد.
درگيري مفاصل محوري بدن نظير مهره ها و مفاصل ساكروايلياك.
آرتريت خورنده يا موتيلان (Arthritis Mutilans) كه شكلي بسيار تخريبي از بيماري است.
اين الگوها ثابت نيستند، و الگويي كه با گذشت زمان برجا مي ماند اغلب متفاوت از علائم اوليه ي آرتريت پسورياتيك است.

انواع آرتريت پسورياتيك بر اساس الگوي ۳ تايي
اوليگوآرتريت.
پلي آرتريت.
آرتريت محور بدن.
تغييرات ناخن در انگشتان دست يا پا در آرتريت پسورياتيك بسيار شايع بوده و در ۹۰ درصد از موارد روي مي دهد. در حالي كه درگير ناخن در پسوريازيس به تنهايي فقط در ۴۰ درصد از موارد ديده مي شود.

پسوريازيس پوستولي (پوسچولي) (Pustular Psoriasis) با آرتريت شديدتري همراه است.

علائمي كه آرتريت پسوريازيس را از ساير آرتريت ها متمايز مي كند چه هستند؟
دو علامت مهمي كه اين آرتريت را از ساير بيماري ها افتراق مي دهد عبارتند از:

داكتيليت: داكتيليت در بيش از ۳۰ درصد از موارد ابتلا به آرتريت پسورياتيك روي مي دهد.
آنتزيت
تنوسينوويت
كوتاه شدگي انگشتان به دليل استئوليز و از بين رفتن استخوان ها در آرتريت پسوريازيس شايع بوده و در مقايسه با آرتريت روماتوئيد تمايل بسيار بالاتري براي آنكيلوز در مفاصل كوچك وجود دارد.

آنكيلوز ممكن است به سرعت يك يا چند مفصل بين انگشتي را درگير كند.

درد و خشكي كمر و گردن نيز در آرتريت پسورياتيك شايع هستند. آرتروپاتي محدود به مفاصل بين انگشتي انتهايي (ديستال – DIP) در تقريبا ۵ درصد از مبتلايان روي مي دهد.

تغييرات ناخن در انگشتان مبتلا به آرتريت تقريبا همواره وجود دارند. در تقريبا ۳۰ درصد از بيماران، الگوي درگيري روماتيسم مفاصل بصورت اوليگوآرتريت نامتقارن بوده كه معمولا همراه با درگيري يك زانو يا يك مفصل بزرگ ديگر با تعدادي از مفاصل كوچك در انگشتان دست يا پا به همراه داكتيليت است.

پلي آرتريت متقارن در تقريبا ۴۰ درصد از بيماران مبتلا به آرتريت پسورياتيكي در زمان مراجعه به پزشك وجود دارد. اين اختلال از نظر مفاصل مبتلا ممكن است مشابه آرتريت روماتوئيد بوده و غيرقابل تشخيص باشد، اما ساير علائم پسوريازيس نيز معمولا وجود دارند و از اين نظر مي توان بيماري را تشخيص داد.

درگيري ستون فقرات و مهره ها در آرتريت پسورياتيك
در اين بيماري تقريبا هر مفصلي از دست و پا مي تواند مبتلا شود. آرتروپاتي محور بدن (مهره ها و لگن) بدون درگيري دست و پا در تقريبا ۵ درصد از بيماران يافت مي شود. اين اختلال ممكن است از نظر ظاهري مشابه اسپونديليت آنكيلوزان (Ankylosing Spondylitis) باشد. هر چند كه آرتريت پسوريازيس همراه با درگيري ناخن بوده و از اين نظر با اسپونديليت آنكيلوزان متفاوت است.

آرتريت خورنده يا موتيلان در آرتريت پسورياتيك
درصد اندكي از مبتلايان به پسوريازيس، آرتريت خورنده يا موتيلان دارند، كه در آن كوتاه شدگي گسترده انگشتان يا با اصطلاح تلسكوپي شدن انگشتان، گاه همراه با آنكيلوز و داكتيليت در ساير انگشتان مي تواند وجود داشته باشد.

پسوريازيس ناخن در آرتريت پسورياتيك
درگيري ناخن چگونه است؟
شش الگوي درگيري ناخن شناسايي شده اند كه عبارتند از:

حفره دارشدن (پيتينگ يا Nail Pitting).
پيدايش شيارهاي افقي.
اونيكوليز يا جداشدن ناخن ها.
تغيير رنگ ناخن : حاشيه ناخن ها زرد مي شود.
هيپركراتوز ديستروفيك.
تركيبي از الگوهاي بالا.